Wstęp do teodycei

Adama wina ciąży nam

jak garb przygniata nasze barki

I choć odkupił nas już Pan 

Czujemy wciąż nożyce Parki

Skargę cierpiących tak jak dym

Po krańcach świata wiatr rozwiewa

Trudno uwierzyć słowom tym

że praprzyczyną matka Ewa

Jeremiasz łka nad Jeruzalem

Rachel pocieszyć się nie daje 

Sadako składa wciąż żurawie

Po ciemnej nocy świt nie wstaje

Matka znów widzi dzieci kaźń

A Hiob poczęcia dzień przeklina

Boleść przenika naszą jaźń

Ty za odpowiedź dajesz Syna

Lecz nie miej za złe że ta męka
Oczyszczający ług farbiarza
Przed którą wierny ze czcią klęka
Nie zbliża nas ale zatrważa

Twej odpowiedzi nie pojmuje

Mędrzec poeta ani wieszcz
I tylko serce świętych czuje

Że z Jego ran miłości deszcz

Panie kto z nas ma tyle sił

By dźwigać drwa na stos ofiarny

Słabych zbolałych pełnych win

Swym miłosierdziem dziś ogarnij