Przemyskie kopce

Przemyśl w XVI wieku według ryciny F.Hogenberga (1535-1590)

Zainspirowany toczoną niegdyś dyskusją na temat przemyskich i podprzemyskich kopców, postanowiłem zrobić krótki spis inwentarza. Może nie tak dogłębny jak to uczynił niegdyś Pan Czesław Białczyński klik, niemniej jednak uzupełniony o jeden dodatkowy legendarny kopiec. Pominę przy tym jeden najwybitniejszy obiekt, o którym już niegdyś pisałem - to znaczy Kopiec Tatarski klik

Pozwolę sobie tylko na jedno nieco historyczne zdjęcie dokumentujące nie tylko dość odległy etap rewitalizacji kopca. Jutro ci dwaj skrajni Panowie maturę zdają - powodzenia.

Wędrówkę po pozostałych kopcach najlepiej zacząć od czternastowiecznego Zamku Kazimierzowskiego, który jak na zamki przystało na wzgórzu, czyli swego rodzaju kopcu, stoi.

Następnie kroki swoje kierujemy urokliwymi ścieżkami parku miejskiego założonego w 1842 r. Park ma dziś charakter naturalnego założenia i zajmuje około 20 ha wcale ładnego drzewostanu. Wiosną rozkwita barwnymi geofitami typowymi dla buczyny karpackiej.

Okazałe topole białe zwane także białodrzewami, przyciągają oko nie tylko maniaków dendrologów. Byłem tam na przedwiośniu stąd też zieleni mało, a drzewa bezlistne.

Kilka lat temu park poddano modnej rewitalizacji, ale całe szczęście stare drzewa uszanowano. Aż dziw, bo przecież krzywe, stare i na głowę może coś komuś zlecieć ;-)

Wspinając się pod górę docieramy do fortu XVIc Trzy Krzyże i dawnego kopca o tej samej nazwie. 

Do fortu i na kopiec Trzech Krzyży wchodzimy przez tzw. bramę sanocką górną zbudowaną podobnie jak cała Twierdza Przemyśl w drugiej połowie XIX wieku.

Pancerne drzwi ktoś uprzejmy już otworzył skutecznie i ostatecznie ;)

Szczytową część fortu znów wieńczą trzy krzyże, stanowiące stację  drogi krzyżowej. Tutaj również niektórzy badacze dopatrują się śladów starego grodziska. Tyle, że austriackie prace fortyfikacyjne dość skutecznie zatarły ślady wcześniejszej historii.

I znowu efekty rewitalizacji - kratownicowe schody, szutrowe alejki, po prostu trasa spacerowa w kierunku kolejnego wzgórza z kopcem czyli Zniesienia. Po prawej widoczny stok narciarski z zachowanym płatem śniegu (cóż nie było to wczoraj ;-)

Mimo dość drastycznych działań kształtujących otoczenie, również i tu umiar zachowano, pozostawiając urokliwe zadrzewienia stareńkich głogów. Funkcjonuje tu także ścieżka przyrodnicza "Modraszkowe Wzgórze".

Schodząc ze Zniesienia ulicą Tatarską zmierzamy ku najbardziej tajemniczemu z przemyskich kopców, czyli do Kopca św. Jadwigi. Kopiec ten, opisali przemyscy historycy Roman Jamka i Antoni Kunysz. Ten ostatni opublikował powyższą archiwalną fotografię, która miała przedstawiać niszczenie lub usypywanie kopca (zależnie od interpretacji). Badania archeologiczne wykonane na wskazanym przez Kunysza terenie wykonał archeolog Andrzej Koperski w 2001 roku. Badacz ten wykazał, że jest to obiekt nowożytny, może nawet z końca XIX wieku. Według lokalizacji podanej przez Koperskiego kopiec ten ma się znajdować na terenie dawnego ogrodu Zakładu Inwalidów (dziś Szkoła Policealna Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego - ul. Kapitulna 4 przy krzyżówce z Tatarską). 

Tak wygląda ten teren z góry - mało zachęcające chaszczowate zarośla z widoczną w tle wieżyczką Zamku Kazimierzowskiego.

Natomiast to jest miejsce, gdzie prof. Koperski prowadził wykopaliska - wspominany w pracy "taras widokowy" ponad budynkiem Szkoły Policealnej Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego. W tle zadrzewienia na skarpie i charakterystyczny łamany dach nowego gmachu dydaktycznego Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Chociaż się bardzo starałem śladu sztucznie sypanego stożka nie dostrzegłem - zagadka przemyskiego Kopca Jadwigi nadal więc czeka na rozwiązanie.