Samoczwart w Trzcinicy

Dzień drugi festiwalu w Trzcinicy był bardziej tłoczny, trudno się było dostać na film, do ekspozycji kolejka. Za to był czas, aby zapoznać się z "żywą ekspozycją" prezentowaną przez grupy rekonstrukcyjne. Na początek wizyta w chramie Światowida, u godnego słowiańskiego żercy. Jeśli chodzi o rekonstrukcję owszem jestem za, ale zastanawia mnie odrodzenie tzw. rodzimej wiary słowiańskiej. Czy tym ludziom do końca odbija palma?

Wizyta u garbarzy. Wbrew powszechnym opiniom wcale nie śmierdziało. a może na potrzeby festiwalowe nie używali pełnej gamy garbników?

Robota ciężka. Skręcanie i rozkręcanie skóry rozwieszonej na trójnogu, z uwiązanym kołem u dołu. Drąg do góry, drąg w dół i tak parę tysięcy razy.

A potem walenie w skórę wielką pałą i wygniatanie w specjalnej formie. I tak parę tysięcy razy.

Wszystko po to aby skóra była elastyczna, podatna i zabezpieczona przed zepsuciem. Jako podstawowy środek konserwujący - dziegieć o raczej przyjemnym żywicznym zapachu , ale przecież stosowano również wtedy inne substancje o mniej ciekawym aromacie (np. urynę).

 

Wizyta u garncarza, który wcale nie korzystał przy wypalaniu garnków ze skansenowej rekonstrukcji pieca.

Tylko przygotował sobie własne palenisko. Garnki początkowo suszył na wolnym ogniu.

Potem coraz bardziej pogrążał w żarze, obkładając płonącymi polanami bukowymi.

Aby garnek był zdatny do użytku temperatura wypalania powinna osiągnąć około 900 stopni. Tutaj garncarz wyjmuje gotowe wypalone naczynia.

Na stanowisku obok można było własnoręcznie przygotować glinianą zastawę pod okiem garncarki. Na kole garncarskim takiego cudeńka się jednak nie zrobi.

Kowale mieli mnóstwo pracy chcąc zaopatrzyć w kolczugi i szyszaki żądnych krwi wojów.

Gdyby nie te metalowe koszulki to pewnie sporo obrażeń byłoby podczas turniejowych walk na trzcinickim majdanie.

Kółko do kółka i tak kilka tysięcy razy.

Warzenie soli. Czy faktycznie w takich garach wtrącano niegdyś sól na Pogórzu Karpackim w Sólcy, Sołonce, Słonej, Słonnem, Solinie itd.?

Wyglądało to dośc autentycznie, zwłaszcza po kilku godzinach warzenia, gdy na ściankach zaczęły osadzać się kryształki soli.

Zastanawialiście się czasem jak produkowano niegdyś świece? Wystarczyło kilka sznurów (knotów) zawieszonych na rusztowaniu i cierpliwe polewanie z góry roztopionym woskiem. Może nie kilka tysięcy razy, ale coś koło tego.

Warsztat przędzalniczy. Owcza wełna, wyczesany len to podstawowe surowce.

Krosna do tkania większych tkanin.

I miniwarsztacik do produkcji krajek. Rewelacja.

A tu najlepszy rekonstrukcyjny pomysł  dla córci. Słowiańskie głaskanie pieska "za jedyne dwa złote" ;-).

Na koniec wyrazy uznania dla zapaleńców, ktrórzy całymi rodzinami ubierają się w średniowieczne stroje, jedzą kaszę z kaszą, śpią pod namiotami, przykrywają się skórami, odpowiadają na dziesiątki pytań odwiedzających. Za kultywowanie tradycji CHWAŁA IM.