O dziewięśćsetletniej lipie na Chełmie

Kapliczka z Chełmu w 1989 i 2025 roku

Franciszek Kotula lubił po wielokroć wracać w odwiedzane wcześniej miejsca, aby sprawdzić koncepcje, które „w międzyczasie” wpadły mu do głowy. Tak i mi zdarzyła się okazja, aby nawiedzić z bieszczadzkimi towarzyszami legendarną Górę Chełm nad Jaszczurową, którą po raz pierwszy dotknąłem stopą 1989 roku.

Słone źródła w dolinie Osławy i Osławicy

Prełuki w dolinie Osławy to miejscowość w Bieszczadach Zachodnich, gdzie od wieków znane było słone źródło. Według danych gromadzonych przez Austriaków w 1848 roku miało być silne i wydajne (Bestand keine saline soll reiche Soole haben)

Błędny czy błądzący kamień w rezerwacie Mójka

Ścieżka przyrodnicza w jedlinie w rezerwacie "Mójka"

W książce Franciszka Kotuli "Po Rzeszowskim Podgórzu błądząc: reportaż historyczny" wyczytałem niegdyś: Było to w czasach hitlerowskiej okupacji. Po polskiej ziemi plątali się ludzie gorsi od diabłów, nieporównanie gorsi od biesów. Ci ostatni stali się na końcu bohaterami romantycznych opowieści, tamtych do dziś się przeklina. Biesi w porównaniu z tamtymi byli raczej aniołami. Okupacyjni diabli czasami natrafiali na „kamienie" jak przysłowiowe kosy; ale to już tylko w przenośnia. 

Czy Solina jest słona?

Widok na zalaną Solinę z wystającą Wyspą Małą i na Werlas, na ostatnim planie góra Smerek

Według popularnych przewodników nazwa Solina pochodzi od eksploatowanych tutaj już od średniowiecza słonych źródeł.  O ile istnienie naturalnych wypływów wody z mniejszą lub większą zawartością NaCl jest udokumentowane w źródłach, o tyle ich eksploatacja do dziś nie znajduje potwierdzenia w dokumentach czy w badaniach archeologicznych.

Wodolecznictwo w Uhercach w XIX wieku

Galicyja w obrazach czyli galerya litografowanych widoków, okolic i najznakomitszych
zabytków w Galicyi z opisaniem obrazów w języku polskim i niemieckim 

UHERCE - Na trakcie cesarskim z Dobromila do Sanoka, niemal trzy mile od Sanoka, leży włość Uherce,20 mil od stolicy krajowej odległa. Piękna równina zewsząd amfiteatralnie pasmami gór otoczona i przez środek rzeką Olszanicą do Sanu wpadająca przerżnięta, miejsce to nader przyjemnem czyni oku. Od południa mglisty Bieszczad z poza gór wychyla swe poważne czoło, a przylegle wzgórza z rozlicznemi swemi przerwami, to w zieloną szatę urodzajnych smug, to w ciemny płaszcz lasów strojne, nie robią tego widoku dzikim, ale słodko rozmarzającym.