Głodek w Skale Podolskiej

Skała, miasteczko w powiecie borszczowskim nad Zbruczem. Starożytny, królewski zamek w ruinach, których znaczne resztki świadczą, że różne jego części z różnych pochodzą epok. Leży po stronie półn.-wschód. miasteczka na cyplu wyniosłego i spadzistego brzegu Zbrucza, dostępnego jedynie od południa. Z tej strony zamykał go przekop i mur warowny, z wyniosłą, półokrągłą basztą w środku, obok zaś była brama wjazdowa. Mur ten łączył się z obu stron z dwoma dalszemi murami, które biegnąc wzdłuż przepaścistych krawędzi, zamykały razem nieregularny trójkąt í na cyplu schodziły się w narożniku, wzmocnionym przodową basztą.

W środku tych starych obwarowań wznosi się ruina znacznie młodszego budynku mieszkalnego, zwróconego frontem ku południowi. Tworzy on prostokątny, piętrowy gmach, zbudowany z kamienia łamanego a podwójnem szeregu ubikacyj. Architektoniczne, ciosowe obramienia okien i drzwi, częściowo zachowały się dobrze. Ściany silnie poszczerbione, sklepienia w większej części zawalone. Pod gmachem piwnice o dwu kondygnacjach.
O zamku skalskim wspominają źródła już z końcem XW wieku. Założyli go niewątpliwie Korjatowicze, pierwsi organizatorowie Podola. Od pierwszej też chwili, zaliczając się do najważniejszych zamków podolskich, długo chlubną odgrywał rolę. W połowie XVI w. Lanckorońscy, na miejscu dawnego, w r. 1538 przez Wołochów zniszczonego zamku, zbudowali nowy. Dzięki warownemu położeniu i środkom obronnym, nie jednemu oparł się on najazdowi.

W wojnach kozackich uległ zniszczeniu, zwłaszcza w r. 1651. W r. 1657 Rakoczy, ks. siedmiogrodzki, obsadził go chwilowo. Lustracja z 1665 mówi o nim, że jest, „na skale wymurowany, w około murem obwiedziony, ale spustoszał”. W wojnach tureckich przechodził z rąk do rąk. W połowie XVIII w. Adam Tarło, starosta skalski, w obrębie starej warowni, wybudował stylowy pałac, lecz ten wkrótce wskutek pioruna spalił się i nie podniósł się więcej. Pojęcie o jego wyglądzie dają dziś jego resztki. W latach następnych mury zamkowe rozbierane na materjał, rychło zamieniły ten zabytek w ruinę, której stan staje się coraz gorszym.
źródło tekstu: Przeszłość i zabytki województwa tarnopolskiego – Janusz, Bohdan 

Na koniec wspominany w tytule głodek, a konkretnie głodek żółty, który ulubił sobie mury zamkowe w Skale Podolskiej. Drobna roślinka o okazałych  eliptycznych łuszczynach. Występuje na terenach piaszczystych, skałach, murach i stąd może wywodzi się jego nazwa. Ubogie siedliska  wskazują na raczej "głodne", mało urodzajne tereny. W Polsce występuje na kilku stanowiskach  w południowej części kraju. Jeszcze ciekawszą nazwę - "głodową" do kwadratu,  ma jego krewniak tatrzański i skalniakowy głodek mrzygłód.