Kwiaty akacji, siana stogi,
pijany zapach bzu dzikiego
Ty który stwarzasz ziemskie światy
nie zapomniałeś tu niczego.
Ach, chciałbym ruszyć już w wędrówkę,
Powitać kąty stare, nowe,
Napić się wody gdzieś z potoku
Zobaczyć liście buka młode.
Co rano w nową wejść dolinę,
Podziwiać dziś rozkwitłe kwiaty,
Wyśledzić wśród leśnego gąszczu
Jak nimfę ściga Pan rogaty.
Cóż więc mnie trzyma w dusznym mieście
Co się w tumanie pyłu nurza ?
Może się zdziwisz gdy odpowiem,
Że jest to miłość do Pogórza.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz