V (Do Franciszka Kotuli)

Z zieloności łąk wiosennych,

Z duszności bzu dzikiego,

Z głębokości leśnych paryj,

Z kłębiastości mgieł majowych,

Zrodził się podgórski 'błąd'

I wiedzie mnie ścieżką

Wśród wzgórz zamyślonych - świadków przeszłości.

Mijając przydrożną kapliczką i samotną lipę,

Często Cię tam spotykam,

Dobrotliwy, uśmiechnięty staruszku.