Nowa opowieść Stanisława Krycińskiego o Pogórzu Przemyskim

Pod koniec grudnia ubiegłego roku ukazała się pierwsza część planowanej dylogii Stanisława Krycińskiego miłośnika Pogórza Przemyskiego. Autor, który już w latach  siedemdziesiątych ubiegłego wieku uległ niewątpliwej fascynacji tą niezwykłą częścią Pogórza Karpackiego, nie serwuje odgrzewanych kotletów. Daje dzieło nowe i świeże o ile tak można napisać o książce głównie historycznej ;-) Pozycja starannie wydana przez wydawnictwo „Libra PL” liczy 312 stron i zawiera cztery rozdziały: "Na początku był Pacław", "Jak Czarnecki do Grochowiec", "Rybotycze warchołami, ikonami i szewcami sławne", "Wędrująca kapliczka czyli między Arłamowem a Trójcą" oraz dodatek autorstwa Jarosława Giemzy "Pacławskie Cerkwie i cudowna ikona Bogurodzicy Hodigitrii".  Stanisław Kryciński zrezygnował z typowego dla zwykłych turystycznych przewodników encyklopedycznego przeglądu miejscowości i atrakcji turystycznych, na rzecz szerokiego krajoznawczo-dziejopisarskiego opisu wybranych miejsc oraz "zagadnień problemowych". Oczywiście jeśli ktoś szuka informacji o konkretnej lokacji, to indeks blisko 250 miejscowości na końcu dzieła ułatwi mu taką pracę.

Co mnie ujęło szczególnie to osobiste wątki odkrywania Pogórza, wspomnienia z czasów, które uchodzą w niepamięć. Zakazane noclegi pod namiotem w nadwiarskich łęgach - strefie nadgranicznej, ukradkowe wypady po zakazanym "państwie arłamowskim", aby zobaczyć potęgę starych drzew w turnickim lesie. Kilkadziesiąt zdjęć z lat 80-tych ubiegłego wieku tylko częściowo oddaje tamte klimaty kreślone żywym słowem. Chociaż niekiedy jedno zdjęcie mówi więcej niż wiele słów, jak np. to z 1989 roku z makowskiego cmentarza prezentujące zachowaną wówczas  jeszcze podmurówkę cerkwi i ułomek dzwonnicy (dziś kupa kamieni klik>) 

Autor  patrząc na zdziczałe sady, resztki cmentarzy, kapliczki,  ruiny cerkwi widzi historię jeszcze dawniejszą monastyry, grody, zamki i dwory, a przede wszystkim ludzi, którzy żyli tu niegdyś. Książkę na pewno warto zakupić i przeczytać. Pamiętajcie jednak, że  z autorem gór się  nie "łoi" przebywając 30-40 km dziennie, ale smakuje, wędrując niekiedy w tempie 625 metrów na godzinę ;-)

Last but not least - trzy posty z niniejszego bloga są zacytowane w spisie literatury ;-)